วันเวลาที่เราได้เคียงชิดใกล้
วันเวลาที่เราห่างกันแสนไกล
วันเวลาเหล่านั้นได้ทำให้เสียใจ
และสุขใจพร้อมกัน
วันเวลาที่เธอจูงมือฉันเดิน
ทำให้เรานั้นเพลินจนเราเคลิ้มไป
ทำให้เรานั้นลืมว่าเรานั้นเคยเป็นใคร
ที่ไม่รู้จักกัน
ทำอะไรให้กันไปจนมากมาย
ทำอะไรๆ ก็คิดถึงกัน
ทำให้ในวันนี้ที่ใจฉันเริ่มหวั่น
และอยากจะพูดไป
ว่าคนที่คอยประคองอยู่เคียงข้างกัน
มีแต่เธอเท่านั้นและฉันซึ้งใจ
แต่ลืมหรือเปล่าว่าเราที่จริงนั้นเป็นแค่ใคร
ที่ไม่รู้จักกัน
ที่แท้ไม่แน่ใจ อาจจะหลงไป
ด้วยแรงผลักดันหัวใจเท่านั้น
ที่จริงเราไม่ได้รักกัน เราก็แค่หลงไป
เคลิบเคลิ้มไปกับความประทับใจในแต่ละวัน
หากเราลองมาคิดดีๆ ทบทวนอีกสักที
จะรู้ที่จริงเราไม่ได้รักกัน
ก็แค่ความผูกพันเท่านั้นเอง
คำว่ารักที่พูดมันจนมากไป
จนมันเริ่มทำลายอะไรของเรา
ความรู้สึกดีๆ ที่มีก็เริ่มเก่า
และเปลี่ยนเป็นเศร้าใจ
คงต้องโทษเวลาที่มันเนิ่นนาน
ทำให้เราสราญจนลืมหายใจ
ทำให้เรานั้นลืมว่าเรานั้นเคยเป็นใคร
ที่ไม่รู้จักกัน
ที่แท้ไม่แน่ใจ อาจจะหลงไป
ด้วยแรงผลักดันหัวใจเท่านั้น
ที่จริงเราไม่ได้รักกัน เราก็แค่หลงไป
เคลิบเคลิ้มไปกับความประทับใจในแต่ละวัน
หากเราลองมาคิดดีๆ ทบทวนอีกสักที
จะรู้ที่จริงเราไม่ได้รักกัน
ก็แค่ความผูกพันเท่านั้นเอง
คนที่เธอนั้นมองหามีอยู่
คนที่เขานั้นพร้อมเดินเคียงคู่
มองหาเขาดูคนที่มีอยู่ ที่ไม่ใช่ฉัน
รักใครเธอก็รักไปไม่ต้องมาสนใจ
ลืมไปรึเปล่าว่าก่อนหน้านั้นเราเคยเป็นใคร
เราไม่เคยรู้จักกันเราไม่เคยจะให้ใจ
จริงจริงเราไม่ได้รักกันไปเถอะที่รัก
ก่อนเธอจะเสียใจ
ที่จริงเราไม่ได้รักกัน เราก็แค่หลงไป
เคลิบเคลิ้มไปกับความประทับใจในแต่ละวัน
หากเราลองมาคิดดีๆ ทบทวนอีกสักที
จะรู้ที่จริงเราไม่ได้รักกัน
ก็แค่ความผูกพันเท่านั้นเอง
โว้ โว โว้ โว่ เท่านั้นเอง
โว้ โว โว่ โว เท่านั้นเอง
โว้ โว โว้ โว่ เท่านั้นเอง
โว้ โว โว่ โว เท่านั้นเอง
โว้ โว โว้ โว่ เท่านั้นเอง
โว้ โว โว่ โว เท่านั้นเอง